Under a lot of pressure

Oczekiwania.

Ostatnimi czasy nie czuję się do końca dobrze. Coś jest nie tak. I nie chodzi raczej o sprawność fizyczną czy wygląd zewnętrzny. To coś rośnie we mnie w środku.. Poczucie powinności?

 Nie wyrabiam. Nie potrafię spełnić wszystkich próśb, wypełnić wszystkich obietnic, pomagać każdemu, nie zawieźć nikogo. Oczekuje się ode mnie zbyt wiele. Za dużo chciałabym zrobić, zbyt wiele rzeczy chcę wziąć na swoją głowę, za duże ryzyko a za mało odpowiedzialności. Od dawna wiadomo, że taka osoba jak ja, nie mogłaby skończyć jako ktoś nijaki: zwykła, szara osóbka bez ambicji, marzeń i planów na przyszłość. Czuję, że stać mnie na wiele. Jednak zbyt wiele się ode mnie oczekuje. Trener chciałby, żebym była szybsza, bardziej dokładna; nauczyciele, bym wykazała się mądrością i inteligencją; członkowie rodziny, bym była dobrą, kochającą siostrą, córką i wnuczką; znajomi, bym dla każdego znalazła czas; czytelnicy, bym regularnie dodawała ciekawe wpisy. A czego ja chcę od siebie? To już się nie liczy? Owszem, chciałabym spełnić wszystkie te wymagania, ale podstawowe pytanie to: jak? Dopiero teraz rozumiem, w co się wpakowałam. Życie. Jestem świadoma każdego kroku, który robię. Nie mam pojęcia jednak dokąd zmierzam i jak daleko zajdę. Wiem, że przyjdzie czas, gdy będę musiała wybrać, bo po prostu nie będę potrafiła ogarnąć wszystkiego. 

Ale wiecie co? Nie jestem głupia. Najważniejsze to to, że się staram i nie poddaję. Sprostać wszystkiemu nie będzie łatwo. Teraz pozostaje mi zastanowić się, co chcę w życiu robić i jak pogodzić ze sobą parę różnych od siebie światów, które, najprościej mówiąc, tworzą mnie.