Is there only one or millions of me?

"Na blogu staram się pokazywać prawdziwą siebie..." 

A jednak czasem wysyłam sprzeczne sygnały.

Ludzie mają wiele twarzy i nie, nie chodzi mi o zakładanie "masek", które są częstym zjawiskiem opisywanym przez inne blogerki. Nie będę pisać o jakiejś fałszywości czy rozbieżności między realnym a internetowym 'ja'. To nie tak, że na blogu staram się udawać wyedukowaną i wyidealizowaną siebie z nieograniczonym zasobem słów i zwrotów. Bogactwo wypowiedzi? Haha. Znając mnie, widząc mnie na co dzień, szybko stanie się jasne, że nie będę w normalnej rozmowie używać, nie wiadomo jak pięknego, słownictwa, a tematy nie będą opierać się na problemach współczesności, nie? Pierwsze wrażenie może być "o matko, kim ty człowieku jesteś i co masz w głowie" lub "już Cię lubię, w końcu spotkałam kogoś, kto nikogo nie udaje". Bo normalnie jestem zwykłą, fajną, inteligentną, ale lubiącą się wygłupiać, radosną dziewczyną, która nie potrzebuje opierać się na jakimś autorytecie i starać się podlizywać innym, by ją polubili. Mam głupie odzywki, denne żarty, ale potrafię się śmiać tak po prostu, bo... bo tak jest fajnie. Najgorsze jest to, że widzicie, już się gubię pisząc to wszystko. Dużo da się wyrazić słowami, ale większość musiałaby zobaczyć mnie w różnych sytuacjach, by zrozumieć. No i teraz: internet a rzeczywistość. Na blogu ujawnia się moja poniekąd artystyczna dusza, gdzie właśnie, staje się genialną osobą próbującą przemówić niektórym do rozumu i jakoś na nich wpłynąć. Tutaj jest to moje miejsce do tworzenia. Równie dobrze mogłabym na te tematy zwyczajnie porozmawiać, więc wniosek? Nie dostrzegajcie we mnie samych sprzeczności, różnic w zachowaniu a pisaniu. Bo jestem jednym człowiekiem, ale o wielu twarzach (w pozytywnym tego słowa znaczeniu). W jednym momencie rozmawiać mogę o zaakceptowaniu siebie, a w drugim gadać głupoty o rzeczach, które do niczego nikomu nie są potrzebne. Moja osobowość jest podzielona na wiele sfer, a każda z nich ujawnia się gdzie indziej. I nie ma tu fałszywości, nic także nie zaprzecza drugiemu. A ja? Korzystam ze wszystkiego, co mam, bo... bo mogę. I nie mam zamiaru ujednolicać moich różnych, czasem dziwnych, zachowań, do jednego, odpowiadającego każdemu. Bo to trochę tak jak z układanką. Składasz tam różne części, po to by wyszła całość. Tak samo tu - widzę w sobie wiele odmiennych poglądów, cech charakteru, zachowań, myśli i humorów, a jednak to wszystko do siebie idealnie pasuje. Cały czas pozostaje tą samą jedną osobą. I dlatego może właśnie jestem mądra? Bo się nie ograniczam. A te wszystkie odłamki, wzięte razem, tworzą po prostu mnie.

bluzka - F&F // spodnie - shein // futerko - KLIK